Wycieczka pod hasłem „Poznajemy dziedzictwo kulturowe regionu łowickiego” odbyła się 9 czerwca 2016 r. Wzięły w niej udział 42 osoby (15 towarzyszących).
Odwiedziliśmy miejscowości: Głowno, Domaniewice, Walewice, Maurzyce, Łowicz, Kiernozia, Sromów, Arkadia.
Głowno: Zespół dworsko-parkowy „Zabrzeźnia”, Pałacyk Jabłońskich (muzeum), Dąb Wolności – pomnik przyrody.
Domaniewice: Renesansowo-barokowa kaplica Celestów – sanktuarium Matki Bożej Domaniewickiej.
Walewice: Zespół pałacowo-parkowy Walewskich; powstał w 1783 r., klasycystyczna, piętrowa budowla z wieloporządkowym frontowym portykiem z trójkątnym frontonem. Od strony ogrodu taras ze schodami i dwa boczne ryzality. Galerie łączą pałac z bocznymi pawilonami. Obok pałacu stajnie, powozownia i spichlerz. Za rzeką Mrogą park w stylu angielskim z bogatą florą i piaskowcowymi rzeźbami. Obecnie jest tu siedziba Stadniny Koni zajmująca się hodowlą koni półkrwi angloarabskiej. Stadnina oferuje kursy jazdy konnej, przejażdżki końmi, bryczkami, wczasy w siodle.
Maurzyce: pierwszy na świecie spawany most drogowy.
Łowicki Park Etnograficzny; 40 obiektów z przełomu XIX i XX w. w układach: owalnicy i ulicówki. Obiekty: zagrody, siedliska, chałupy, obory, stodoły, studnie, kapliczki, wiatrak, zespół sakralny.
Łowicz: Muzeum- mieści się w gmachu pomisjonarskim zbudowanym w 1700 r.
Wystawy stałe: Sztuka Baroku Polsce w kaplicy pw. św. K. Boromeusza; freski z XVII w., meble, ceramika, szkło, rzeźba drewniana.
Dział historii i regionu im. W.Tarczyńskiego; dzieje ziemi łowickiej, zabytki archeologiczne, rozwój miasta od średniowiecza.
Etnografia Księstwa Łowickiego – wystawa im. A. Chmielińskiej; prezentuje bogactwo i różnorodne aspekty kultury ludowej Księżaków Łowickich; budownictwo, rolnictwo, stroje ludowe i nieodłączny element dekoracyjny – wycinanki.
Izba Pamięci Żydów Łowickich – dzieje tej społeczności; materiały archiwalne, książki z Biblioteki Żydowskiej, świeczniki chanukowe, macewy z cmentarza.
Skansen w Łowiczu – dwie zagrody z XVIII i XiXw. z terenu Księstwa Łowickiego.
Kiernozia: Zespół Pałacowo-Parkowy Łączyńskich; pałac klasycystyczny, murowany, jednopiętrowy w centrum parku krajobrazowego z układem wodnym.
Sromów: Muzeum Ludowe Rodziny Brzozowskich; 600 drewnianych figur, z czego 400 to figury ruchome, stare meble, skrzynie posagowe, zaprzęgi konne, maszyny rolnicze.
Arkadia: Park romantyczny Heleny Radziwiłłowej założony w 1778 r., rozbudowywany przez 20 lat, tworzący baśniowość i ludowość poprzez następujące budowle i konstrukcje ogrodowe:
- Akwedukt – nad kaskadą wodną, most nad rzeką Łupią, zrestaurowany 1951 r.
- Cyrk i Amfiteatr – na wzór cyrku rzymskiego, teraz tylko obelisk i dwie cylindryczne „mety”.
- Dom Konopnickiego – dom mieszkalny dla dzierżawcy książęcego młyna rzecznego. Mieszkał tu Jan Konopnicki, syn Marii, wybitnej polskiej pisarki i poetki.
- Dom Murgrabiego – nawiązujący do architektury Przybytku Arcykapłana, niektóre fragmenty wskazują na przenikanie form neogotyckich.
- Domek Gotycki – styl neogotycki, początkowo symboliczne „mieszkanie rycerza” poświęcone synowi Heleny, Michałowi Gedeonowi, generałowi napoleońskiemu.
- Grobowiec na Wyspie Topolowej – wzorowany na grobowcu Jana Jakuba Rousseau w Ermenonville, na sztucznej wyspie; cokół, korpus z wnęką z rzeźbą leżącej kobiety z marmuru.
- Grota Sybilli – serce symbolicznej arkadii, stanowiące punkt wyjścia do rozważań nad tajemnicą życia i śmierci.
- Kolekcja rzeźb Heleny Radziwiłłowej – greckie oryginały przypadkowo dobrane, rzeźby architektoniczne wotywne, mitologiczne i dekoracyjne, najcenniejsza Głowa Niobe, lepszy artystycznie wariant rzeźby ufickiej, prawdopodobnie kopia z czasów Hadriana.
- Łuk Kamienny – oprawa głównej osi widokowej ogrodu.
- Przybytek Arcykapłana – sztuczna ruina z cegły, rudy darniowej, fragmentów detali architektonicznych i rzeźb antycznych, z otwartym patio, wieżą i Murem z Hermami.
- Świątynia Diany – budowla o klasycznych proporcjach, ozdobiona ażurowym portykiem wspartym na czterech kolumnach jońskich. Pod tympanonem słowa Francesca Petrarki „Tutaj odnalazłem spokój po każdej mojej walce”. We wnętrzach: Westybul, Gabinet Etruski (plafon z Amorem i Psyche), owalna Sypialnia i reprezentacyjna sala zwana Panteonem, zdobiona stiukowymi kolumnami, dekoracyjnymi gzymsami oraz plafonem wyobrażającym Jutrzenkę.